|
Szukaj w mieście
Najpopularniejsze kierunki
więcej »
Najpopularniejsze kierunki na uczelni z tej strony
|
Akademia Wychowania Fizycznego im. Eugeniusza Piaseckiego » Podyplomowe
Władze uczelniJego Magnificencja Rektor AWF prof. dr hab. med. Jerzy Smorawiński Z wykształcenia lekarz, z zawodu wykładowca medycyny sportowej, z zamiłowania ogrodnik i pasjonat muzyki klasycznej. Doskonały znawca dopingu w sporcie. Po raz trzeci pełniący funkcję rektora Akademii Wychowania Fizycznego w Poznaniu.Ukończył studia medyczne na Wydziale Lekarskim Akademii Medycznej w Poznaniu. Pracował w Wojewódzkiej Przychodni Sportowo-Lekarskiej. Z AWF związany od 1984 roku, gdzie kolejno był kierownikiem Zakładu Medycyny Sportowej, potem Katedry Medycyny Sportowej oraz prorektorem do spraw studenckich. Pełnił wiele funkcji, między innymi był lekarzem reprezentacji olimpijskiej i narodowej hokeja na trawie, prezesem Polskiego Związku Hokeja na Trawie, prezesem Polskiego Towarzystwa Medycyny Sportowej, senatorem RP, obserwatorem wyborów parlamentarnych z ramienia Rady Europy w Kosowie, Armenii i Azerbejdżanie. Od 2008 roku pełni funkcję doradcy ministra sportu, a także konsultanta krajowego w dziedzinie medycyny sportowej. Jego pasją jest jogging, pływanie, muzyka chóralna (śpiewał w chórze Poznańskie Słowiki) oraz uprawianie ogrodu.
Prorektor d/s Nauki, prof. dr hab. Stanisław Kowalik Psycholog i socjolog, którego główną specjalnością badawczą jest rehabilitacja osób niepełnosprawnych.Studia z psychologii i socjologii ukończył na Uniwersytecie im. A. Mickiewicza. Tam też zdobył kolejne stopnie naukowe doktora i profesora nauk humanistycznych. Kierownik (od 1996 roku) Katedry Kultury Fizycznej Osób Niepełnosprawnych AWF. Wieloletni członek Komitetu Nauk Psychologicznych PAN, Komitetu Rehabilitacji i Integracji Społecznej PAN, ekspert Ministerstwa Szkolnictwa Wyższego. Kieruje Wielkopolską Radą Programową ds. Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych. Członek redakcji lub rad naukowych wydawnictw: „Przeglądu Psychologicznego", „Czasopisma Psychologicznego", „Polskiego Forum Psychologicznego", „Gymnica, Human Movement". Współdziała z licznymi organizacjami zajmującymi się bezpieczeństwem publicznym, domami opieki społecznej, przez wiele lat członek Krajowej Rady ds. Przeszczepów Narządów. W swojej karierze współdziałał także z Szefostwem Bezpieczeństwa Lotów MON. Jest specjalistą w dziedzinie psychologii rehabilitacji, psychologii społecznej i makropsychologii społecznej.Jego pasją jest kultura i historia Indii.
Prorektor d/s Studiów, dr hab.prof. AWF Dariusz Wieliński Pochodzi ze Środy Wielkopolskiej, gdzie ukończył szkołę podstawową i średnią (LO). Jest absolwentem Uniwersytetu im. A. Mickiewicza w Poznaniu gdzie studiował na Wydziale Biologii i Nauk o Ziemi – biologię ogólną, ze specjalnością antropologia. W 1988 r. - zaraz po studiach podjął pracę w AWF w Poznaniu w Zakładzie Antropologii Sportu (dziś Katedra Antropologii i Biometrii). W latach 1989-1990 odbył służbę wojskową w Wyższej Szkole Wojsk Inżynieryjnych we Wrocławiu. W AWF w Poznaniu zdobył stopnie naukowe doktora (1993) i doktora habilitowanego (2002) w dziedzinie nauk o kulturze fizycznej ze specjalnością antropologii sportu. Opublikował 96 prac naukowych z zakresu antropologii sportu, auksologii, biologii medycznej, fizjologii wysiłku fizycznego. Jest także specjalistą w dziedzinie biometrii i informatyki. Ma na swoim koncie dwóch wypromowanych doktorów. Był recenzentem wielu prac naukowych w tym także zagranicznych. Prowadzi zajęcia ze statystyki, antropologii, antropologii kulturowej, biologicznych podstaw rekreacji, chronobiologii w sporcie.Członek PAN, Polskiego Towarzystwa Antropologicznego, Polskiego Związku Jeździeckiego, Polskiego Związku Hodowców Koni. Jak przystało na pracownika AWF uprawia sport a jest nim jeździectwo. Do roku 2003 startował w zawodach okręgowych w skokach przez przeszkody. Do dziś aktywnie jeździ rekreacyjnie. Prowadzi treningi. Jego hobby do dziś pozostaje hodowla koni - prowadzi małe gospodarstwo rolno-hodowlane. Pasjonuje się elektrotechniką, obróbką metali, ciesielstwem, budownictwem. Jest zapalonym motocyklistą.
Dziekan Wydziału WF, dr hab. prof. AWF Jacek Lewandowski Pochodzi z Radomia, gdzie ukończył liceum a także szkołę muzyczną w klasie fortepianu. Potem trafił do Poznania. Tu studiował rehabilitację ruchową na Wydziale Wychowania Fizycznego na Akademii Wychowania Fizycznego.Po zakończonych studiach na AWF awansował, uzyskując stopnie naukowe doktora i doktora habilitowanego. Wiodącym nurtem jego zainteresowań badawczych są zagadnienia z dziedzin spondylologii i spondylometrii. Jest twórcą norm krzywizn fizjologicznych i ruchomości odcinkowej kręgosłupa dla poszczególnych grup wiekowych populacji polskiej oraz projektu badawczego prowadzonego w tej dziedzinie w ramach grantu z Politechniką Poznańską. Bierze udział w działalności wielu towarzystw naukowych, między innymi: Polskiego Towarzystwa Anatomicznego, Polskiego Towarzystwa Antropologicznego, European Anthropological Association, Anatomische Gesellschaft in Deutschland. Na co dzień prowadzi zajęcia z przedmiotu anatomia człowieka oraz metod obrazowania narządu ruchu. Jego pasją jest żeglarstwo, głównie norweskie fiordy, podróże, muzyka poważna i operowa oraz filatelistyka.
Dziekan Wydziału TiR, dr hab. prof. AWF Krzysztof Kasprzak Ekspert w dziedzinie turystyki i ekologii. Rzeczoznawca w zakresie ochrony środowiska, autor wielu ekspertyz, raportów, prognoz w dziedzinie ekologii, zoologii, ochrony wód i powierzchni ziemi. Z pasją oddaje się zgłębianiu historii Wielkopolski, o której pisze książki i przewodniki, czyta Stendhala, a w wolnych chwilach słucha muzyki poważnej.Ukończył biologię na Uniwersytecie im.A.Mickiewicza w Poznaniu. Na tej uczelni zdobył kolejne stopnie naukowe - doktora i doktora habilitowanego nauk przyrodniczych. Pracował w Polskiej Akademii Nauk, następnie w Urzędzie Wojewódzkim w Poznaniu w Wydziale Ochrony Środowiska, był Wojewódzkim Konserwatorem Przyrody. Na AWF od 1993 roku, gdzie kieruje Katedrą Geografii Turyzmu. Członek wielu redakcji naukowych, organizacji i stowarzyszeń, między innymi: Polskiego Towarzystwa Hydrobiologicznego, Polskiego Stowarzyszenia Inżynierów i Techników Sanitarnych, Stowarzyszenia Ekonomistów Ochrony Środowiska. Zasiadał w Radzie Naukowej Wielkopolskiego Parku Narodowego. Jest członkiem Rady Naukowej Związku Międzygminnego „Puszcza Zielonka" i przewodniczącym Rady Programowej Wydawnictw Komunalnych ABRYS. Jego hobby to psy i akwarystyka.
Dziekan ZWKF w Gorzowie Wlkp., dr hab., prof. AWF Tomasz Jurek Pochodzi z Gorzowa Wlkp., gdzie ukończył liceum o profilu sportowym. Jako uczeń i student aktywnie uprawiał lekkoatletykę (biegi płotkarskie i średnie). W latach 1983-85 zajmował się triathlonem, należąc do prekursorów tej dyscypliny w Polsce.Studiował w gorzowskiej placówce AWF, gdzie przeszedł wszystkie etapy drogi zawodowej. Od 1991 roku pozostaje kierownikiem Zakładu Lekkoatletyki. Pełnił funkcję prodziekana do spraw studenckich oraz prodziekana do spraw nauki w gorzowskiej filii. W 2003 roku został wybrany dziekanem nowotworzonego Zamiejscowego Wydziału Kultury Fizycznej, którym pozostaje do dziś. Był inicjatorem pozyskania środków na różne inwestycje dla gorzowskiej placówki oraz budowę nowoczesnej przystani sportów wodnych na rzece Warcie. Jest wiceprezydentem Europejskiego Komitetu Historii Sportu - CESH, członkiem Międzynarodowego Stowarzyszenia Historyków Wychowania Fizycznego i Sportu - ISHPES oraz przewodniczącym Sekcji Historii Polskiego Towarzystwa Naukowego Kultury Fizycznej. Preferuje aktywny wypoczynek i pięć razy w tygodniu uprawia marszobiegi na dystansie około 10 kilometrów. AdministracjaRektor
Prorektor ds. Nauki
Prorektor ds. Studiów
Dziekan Wydziału Wychowania Fizycznego
Dziekan Wydziału Turystyki i Rekreacji
Kanclerz
Zastępca Kanclerza Dział Techniczny
Ośrodek Dydaktyczno-Szkoleniowy w Chycinie Kwestor
Historia AWF w PoznaniuProces kształcenia kadr z zakresu wychowania fizycznego zapoczątkowano w 1919 r. we Wszechnicy Piastowskiej (zwanej później Uniwersytetem Poznańskim) w Katedrze Higieny Szkolnej i Teorii Wychowania Fizycznego, przekształconej w Studium Wychowania Fizycznego w 1924 r.,
  a po drugiej wojnie światowej w Wyższą Szkołę Wychowania Fizycznego i w Akademię Wychowania Fizycznego (1973 r.).
 Powołanie Katedry – pierwszej w Polsce, a trzeciej w Europie po Gandawie, Kopenhadze - było możliwe dzięki inicjatywie prof. dr hab. Eugeniusza Piaseckiego – pierwszego jej kierownika, nauczyciela wychowania fizycznego i lekarza w szkołach lwowskich, samodzielnego pracownika naukowego Uniwersytetu im. Jana Kazimierza we Lwowie, który podatny grunt dla swych zamierzeń znalazł w Poznaniu na Wydziale Filozoficznym (1.04.1919), a następnie na Wydziale Lekarskim (1922 – 1939).
  Posiłkując się wzorami zachodnimi, przedstawił teoretyczne przesłanki pod koncepcję nowoczesnego narodowego wychowania fizycznego, uwzględniającego kształcenie kadr i opiekę higieniczno-zdrowotną nad młodzieżą.
  Początkowo warunki lokalowe Katedry były trudne. Dostateczną liczbę pomieszczeń uzyskano w 1921 r. na terenie Ogrodu Botanicznego (w Parku Wilsona). W zakresie dydaktyki realizowano program dwuletnich studiów a z czasem trzyletnich kończących się uzyskaniem prawa do nauczania gimnastyki.
  Pierwszych magistrów doczekało się Studium już w roku 1931. Prace magisterskie i dyplomowe z zakresu wychowania fizycznego, publikowano na łamach miesięcznika „Wychowanie Fizyczne”, którego redaktorem był E. Piasecki.
  Niektórzy pracownicy Studium, w swej twórczości osiągnęli bardzo znaczące rezultaty. Do nich należał E. Piasecki - autor kilku syntez obejmujących wyniki dotychczasowych badań w formie monografii np.: „Dzieje wychowania fizycznego” (1925), „Zarys teorii wychowania fizycznego” (1931) oraz „Zabaw i gier ruchowych dzieci i młodzieży ze źródeł dziejowych i ludoznawczych, przeważnie rodzimych i z tradycji ustnej” (1916).
  Bogaty dorobek i działalność naukowa nauczycieli Studium, połączona z unikalną w Europie współpracą z Centralną Szkołą Wojskową Gimnastyki i Sportów w Poznaniu, w której E. Piasecki był kierownikiem naukowym oraz szerokie kontakty zagraniczne (głównie z krajami skandynawskimi) uczyniła poznański ośrodek przodującym w Polsce, w zakresie wychowania fizycznego, sportu i turystyki. Dojrzewali w nim tej miary uczeni, co: ortopedzi - Ireneusz Wierzejewski i Wiktor Dega (prekursor polskiej rehabilitacji).
Wojna zahamowała działalność Studium Wychowania Fizycznego. Zginęło wielu pracowników, m.in. Walerian Sikorski (także Komendant CSWGiS) zamordowany w Katyniu. Po wojnie (od 15 kwietnia 1945 r.) realizowano identyczny program jak przed wojną. Z chwilą śmierci E. Piaseckiego w 1947 r. kontynuowaniem i wytyczaniem nowych kierunków badań Studium zajął się jego uczeń Eligiusz Preisler i inni.  Przełom w działalności Studium Wychowania Fizycznego przypadł na lata 1949 i 1950. Wówczas ze względów politycznych poznańskie Studium WF UP przekształcono wraz z Wydziałem Lekarskim w Akademię Lekarską (późniejszą Akademię Medyczną), a rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 5 lipca 1950 roku w miejsce Studium utworzono samodzielną placówką akademicką: Wyższą Szkołę Wychowania Fizycznego w Poznaniu podporządkowane organizacyjnie nowopowstałemu Głównemu Komitetowi Kultury Fizycznej.
Rektorem WSWF mianowano prof. dr hab. Jana Krotoskiego (nauczyciela akademickiego Akademii Lekarskiej w Poznaniu), a na dziekana – mgra Józefa Burbelkę (sekretarza Wojewódzkiego Komitetu Kultury Fizycznej).
Zwiększone zapotrzebowanie na nauczycieli dla rozwijającego się szkolnictwa sprawiło, że w Uczelni powołano Zaoczne Studium dla Pracujących (w 1964 r.) i jego punkty konsultacyjne oraz w 1971 r. Filię poznańskiej WSWF w Gorzowie Wlkp. W 1973 r. WSWF przemianowano w Akademię Wychowania Fizycznego, w następnym roku powołano w niej (pierwszy w Polsce) Wydział Turystyki i Rekreacji,
 czyniąc ją dwu wydziałową, a od 1984 r. (po przekształceniu Filii w Zamiejscowy Wydział Wychowania Fizycznego w Gorzowie Wlkp.) – już trzy wydziałową.
Do struktury dwu wydziałowej powrócono w 1992 r., łącząc wydział poznański i gorzowski w jeden Wydział Wychowania Fizycznego w Poznaniu. Zaowocowało to uzyskaniem uprawnień do nadawania stopnia naukowego doktora habilitowanego i możliwości przeprowadzania przewodów na tytuł naukowy profesora. Powrót do struktury z trzema wydziałami nastąpił w 2003 r., kiedy w Gorzowie Wlkp. utworzono Zamiejscowy Wydział Kultury Fizycznej.
Systematycznie zwiększała się liczba obiektów dla celów dydaktyczno-naukowych i administracyjnych. W 1973 r. Uczelnia wzbogaciła się o nowy budynek dydaktyczny (przy ul. Królowej Jadwigi),
  a trzy lata później – o dom studencki z przyległą salą gimnastyczną, klubem i stołówką oraz halę sportową do gier sportowych. W 1999 r. powstał kompleks obiektów sportowych: stadion wielofunkcyjny, z boiskiem do hokeja na trawie, ze sztuczną nawierzchnią otoczoną bieżnią tartanową i pawilon szatniowo-sanitarny, a w 2001 r. – pływalnia (basen 25 metrowy, 8 torowy) z zapleczem do odnowy biologicznej. W 2004 r. oddano do użytku nowoczesną bibliotekę główną, odpowiadającą standardom europejskim.
      W trudniej sytuacji lokalowej był Wydział Turystyki i Rekreacji dysponujący jedynie budynkiem po byłym hotelu „Staromiejskim” i budynkiem wielofunkcyjnym (1997) z kortami tenisowymi (1994).
Również w Gorzowie Wlkp., w tamtejszej Filii, warunki lokalowe, mimo pozyskania obszernego budynku dydaktyczno-administracyjnego i biurowca, nie były najlepsze. Warunki te poprawiły się znacznie w 2000 r. po oddaniu do użytku pawilonu szatniowo-sanitarnego z salami do ćwiczeń i wykładów, a także po pozyskaniu hali sportowej i budynku na Dom Studenta. Postęp w nauce był możliwy dzięki dużemu zaangażowaniu pracowników Uczelni w podejmowanie nowych kierunków badań, m.in. prof. dr hab. Michała Ćwirko-Godyckiego i jego ucznia prof. dr hab. Zbigniewa Drozdowskiego.   Dzięki oryginalnym badaniom w zakresie: antropologii sportu, biochemii wysiłku fizycznego, fizjologicznych aspektów sterowania wynikiem sportowym, rehabilitacji, sportu inwalidów, metodyki wychowania fizycznego i innych specjalności możliwe były pierwsze promocje doktorów nauk wychowania fizycznego na Wydziale Wychowania Fizycznego (1969r.).
W latach 70. aktywność naukowa koncentrowała się wokół realizacji problemów rządowych, węzłowych, resortowych, centralnego programu badań podstawowych i własnych. Poznańska Uczelnia i jej pracownicy pełnili w nich rolę koordynatorów w skali kraju, m.in. z zakresu np. wykorzystywania czasu wolnego przez społeczeństwo (problem 102), kształtowania zdrowia i sprawności fizycznej (10.7) oraz sportu wyczynowego (10.5). Wyniki dociekań prezentowano m.in. na I Kongresie Naukowym Kultury Fizycznej i Sportu zorganizowanym w AWF Poznań w 1979 r. oraz na kilku konferencjach krajowych i zagranicznych. Dokonano wielu syntez w tym najnowszych dziejów kultury fizycznej w Polsce.
Od 1991 r. problemy badawcze realizowano pod patronatem Komitetu Badań Naukowych. Dotyczyły zagadnień związanych z: uwarunkowaniami sprawności fizycznej, biomechaniką lokomocji, antropomorfologią i neurobiologią, metabolizmem wysiłkowym, rehabilitacją i medycyną sportu, psychologią sportu, pedagogiką, filozofią i socjologia, dziejami kultury fizycznej w Polsce, etnologią sportu, edukacją olimpijską, czynnikami rozwoju turystyki i rekreacji, stanem sanitarnym terenów rekreacyjnych. Wyniki tych badań miały istotne znaczenie dla rozwiązywania zagadnień z dziedziny kultury fizycznej i turystyki. Zakres kontaktów międzynarodowych systematycznie poszerzano i pogłębiano. Trwałe kontakty utrzymywano z wieloma uczelniami zagranicznymi, uczestnicząc w europejskich programach edukacyjnych TEMPUS, CEPUS, TRACE, SOCRATES-ERAZMUS. Pracownicy Uczelni organizowali też prestiżowe konferencje naukowe jak Międzynarodowa Konferencja „Sport Kinetics” (od początku lat 90.) i cykliczne sesje o zasięgu krajowym.
Z każdym rokiem akademickim wzrastała liczba stacjonarnych studentów i pracujących zawodowo. W roku akademickim 1950/1951 liczba studiujących na Uczelni wynosiła 183 osoby, a w 1969 r. - 906 osób, w 1988 r. – około 2200, a w 2004 r. – 4495, a w 2009 r. – 4880 osób. Od lat 50. XX stulecia studenci naszej Uczelni mieli możliwość kształcenia na studiach stacjonarnych, zaocznych, a od lat 90. na studiach wieczorowych, zaocznych uzupełniających magisterskich oraz doktoranckich (od 1997/98). Na Wydziale Wychowania Fizycznego w Poznaniu i w Gorzowie Wlkp. studenci kształcili się na kierunku wychowanie fizyczne: na specjalnościach: nauczycielskiej, trenerskiej, menedżerstwo i zarządzanie sportem oraz od 1976 r. w Poznaniu na kierunku rehabilitacja ruchowa, a od roku alkad. 2009/20010 na kierunku sport. Na Wydziale Turystyki i Rekreacji zajęcia dydaktyczne realizowano na specjalnościach hotelarstwo, organizacja i obsługa ruchu turystycznego, polityka turystyczna oraz rekreacja.
Niedostatek kadry dydaktyczno-naukowej, szczególnie biologiczno-medycznej, oraz odpowiednio wyposażonej bazy lokalowej sprawiał, że poznańska Uczelnia ściśle współpracowała z Uniwersytetem A. Mickiewicza, Akademią Medyczną i Akademią Rolniczą. Niedobór kadry systematycznie likwidowano. W 1950 r. z WSWF etatowo związanymi byli tylko jeden samodzielny pracownik nauki i jeden adiunkt ze stopniem naukowym doktora. W 1973 r. Uczelnia zatrudniała - 14 samodzielnych pracowników i 30 doktorów, w 2004 – 44 profesorów i 98 adiunktów, a w 2009 – 56 profesorów i 164 adiunktów. Ich zaangażowanie dydaktyczne dało efekt w postaci wykształcenia około dwudziestu pięciu tysięcy sześćset osiemdziesięciu absolwentów magistrów wychowania fizycznego, rehabilitacji, turystyki i rekreacji, trenerów sportu (w tym sześć tysięcy dziewięćdziesiąt w Gorzowie Wlkp., na Wydz. WF – 13758, Wydz. TiR – 5832).
Warto podkreślić pracę grona profesorskiego i władz Uczelni w zakresie dydaktyki, rozwoju badań naukowych i kształcenia kadr, którzy ofiarnie pracowali w trudnych warunkach bazowych oraz pogarszających się od połowy lat siedemdziesiątych warunkach finansowych. Ich zasługi były bezsporne. Wymienić tu trzeba: rektorów prof. dra Feliksa Kamińskiego (1951-1956), Michała Ćwirko-Godyckiego (1956-1965), Stefana Bączyka (1965-1975), Zbigniewa Drozdowskiego (1975-1981), Aleksandra Kabscha (1981-1985), p.o. rektora doc. dr Jerzego Matynię (1985-1987), Zdobysława Stawczyka (1987-1990), Wiesława Osińskiego (1990-1996), Jerzego Smorawińskiego (1996-2001) i Tadeusza Rychlewskiego (2002-2008) Jerzego Smorawińskiego ( od 2008).
          90-letni dorobek naukowy Uczelni można zilustrować 393 monografiami naukowymi, 54 rocznikami naukowymi, 16 zeszytami obcojęzycznymi „Studies in the Physical Cultur and Toursim”, 39 tomami kronik Uczelni, podręcznikami i skryptami, zeszytami naukowymi i niezliczoną liczbą artykułów, które drukowali pracownicy naukowi w kraju i za granicą.
Należy podkreślić, że Uczelnia nadała 467 stopni doktora nauk o kulturze fizycznej, 29 stopni doktora habilitowanego, 12 tytułów profesora nauk o kulturze fizycznej.
Godne uwagi osiągnięcia zanotowali także studenci uprawiający czynnie sport, m.in. w klubach AZS-AWF w Poznaniu i w Gorzowie Wlkp. Wśród nich wymienić warto: Zdobysława Stawczyka i Eugeniusza Wachowskiego medalistów akademickich mistrza świata w lekkiej atletyce (późniejszych profesorów tytularnych AWF) oraz złotych medalistów olimpijskich w lekkiej atletyce: Bronisława Malinowskiego, Władysława Komara, Tadeusza Ślusarskiego, Władysława Kozakiewicza, zapaśników: Andrzeja Wrońskiego, Ryszarda Wolnego, Włodzimierza Zawadzkiego i wioślarza Tomasza Kucharskiego (dwukrotnego) i Tomasza Jelińskiego. Po 90 latach działalności poznańska Alma Mater należy do najlepszych uczelni akademickich kultury fizycznej w kraju, rozwijających na wysokim poziomie naukę, sport oraz kształcących kadry nauczycieli wychowania fizycznego, trenerów sportu i naukowców w zakresie wielu specjalności nauk o kulturze fizycznej. Przygotowanie: Dział Promocji AWF Opracowanie merytoryczne: dr hab. Maciej Łuczak WydawnictwoWydawnictwo Akademii Wychowania Fizycznego liczy sobie blisko pięćdziesiąt lat. W 2007 roku będzie obchodzić 50 jubileusz działalności wydawniczej. KontaktAkademia Wychowania Fizycznego BH Warszawa S.A. O/Poznań CENTRALA
DZIAŁ NAUCZANIA I SPRAW STUDENCKICH
Dziekanat studiów stacjonarnych Dziekanat studiów niestacjonarnych
Dziekanat studiów stacjonarnych jednolitych i I stopnia Dziekanat studiów niestacjonarnych jednolitych, I i II stopnia Dziekanat studiów stacjonarnych II stopnia Centrum Doskonalenia Kadr i Szkolenia |
Województwa
|
