Słowo od rektora

 Prof. dr hab. Tadeusz Studziński – Rektor WSHP

Droga Młodzieży, Przyszli Studenci !

Wyższa Szkoła Humanistyczno-Przyrodnicza w Sandomierzu wkracza w 16. rok działalności akademickiej i oferuje dotychczas kontynuowane i nowe kierunki studiowania, które stanowią nową ofertę , jako odpowiedź na potrzeby rynku pracy i społeczności regionu. Tą propozycją jest nowy kierunek studiów : Ochrona Środowiska . Rejon Sandomierza w szczególności, a także wiele miejscowości Podkarpacia i Środkowej Wisły, zostały narażone w ostatnich dwu miesiącach, skutkami katastrofalnych powodzi o rozmiarach wprost niewyobrażalnych i nie rejestrowanych w przeszłości. Trąby powietrzne i tornada, nie rejestrowane dotychczas w Europie, zaskoczyły także niektóre rejon y Europy, a także Polski, a w tym i okolice oraz sam Sandomierz. Specjaliści w zakresie klimatologii oraz prognoz o obecnych i przyszłych tendencjach klimatycznych zmian o zasięgu światowym, dopatrują się przyczyn tych zjawisk w niekontrolowanej działalności populacji ludzkich. Konieczność profesjonalnego kształcenia specjalistów na poziomie studiów wyższych, zapewniających tworzenie kompetentnych kadr, zdolnych do działań zapewniających ochronę zasobów środowiska naturalnego, wraz z ochroną zasobów produkcji rolno-spożywczej, staje się oczywistością społeczną, władz administracyjnych, samorządowych, a także Ministerstwa Nauki i Szkolnictwa Wyższego oraz Rządu, które uznały ten kierunek za preferencyjny i dotowany finansowo dla studiujących.

Należy także podkreślić, że wprost imperatywem stało się obecnie, nie tylko dokładne rozeznanie całości przyczyn i następstw oraz katastrofalnych skutków ostatnich powodzi w naszym kraju, a także w rejonie Sandomierza, ale niezwłoczne opracowanie postępowań, które będą przeciwdziałać skutecznie takim zdarzeniom katastrofalnym i chronić przed nimi obecne oraz przyszłe pokolenia. Zasadnym wydaje się wprowadzenie w ramach tego kierunku studiów, jakim jest Ochrona Środowiska , specjalności obejmującej pełne poznanie Wisły Sandomierskiej, wraz z jej historią i działaniami o jej regulacji, stanem obecnym w zakresie jej unikalnych zasobów materialnych, biologicznych, a także unikalnych walorów turystycznych i krajobrazowych. Zasadnym zadaniem i zarazem celem społecznym jest formowanie świadomości ekologicznej oraz ukierunkowanie produkcji rolno-spożywczej na tory ekologicznych metod uprawy i poprawy rentowności gospodarczej wielkiej rzeszy ludzi regionu Sandomierza. Zarówno studia na kierunku Ochrona Środowiska, jak również specjalności powiązane bezpośrednio z ich aplikacyjnym zastosowaniem w rejonie Sandomierza i samym Sandomierzu wychodzą naprzeciw tym celom i zadaniom przyjętym za priorytety przez naszą Uczelnię. Obserwując również globalne zjawiska klimatyczne o podobnych aspektach i kierunkach zmian jak nasze polskie i lokalne rejonu Sandomierza ośmielamy się apelować o globalne myślenie i lokalne działanie zapraszając przyszłych studentów do podjęcia tego wyzwania i rozpoczęcia studiów w Wyższej Szkole Humanistyczno-Przyrodniczej na kierunku Ochrona Środowiska.

Kolejne dwa nowe kierunki, których wnioski zostały złożone do Ministerstwa Nauki Szkolnictwa Wyższego i znajdują się w fazie analizy merytorycznej, prawnej i uzasadnienia perspektywicznego ich rozwoju, a także realnych potrzeb społecznych środowiska, to Pielęgniarstwo oraz Fizjoterapia i Rehabilitacja. Uzasadnienie koncepcji podjęcia organizacji studiów na tych kierunkach wypływa z wysokiego zapotrzebowania współcześnie na specjalistów z tych dziedzin, zarówno w naszym kraju, jak również w innych rejonach Unii Europejskiej. Zapotrzebowanie to przewyższa obecnie możliwości realnego i satysfakcjonującego pokrycia. Przyczynę tego stanu upatruje się w rozwoju nowych metod skutecznej fizjoterapii w profilaktyce chorób starzejących się społeczeństw współczesnej Europy oraz wysokiej skuteczności tych metod w przywracaniu do zdrowia narządów, układów i całego organizmu, poddawanego specjalistycznym postępowaniom medycznym organizmu pacjentów. Bliżej pozytywnej finalizacji znajduje się wniosek o studia na kierunku Pielęgniarstwa, gdyż został on już wstępnie zaakceptowany , a tylko uzupełnienia sprzętowe pozostają do zrealizowania, by mogły być spełnione warunki niezbędne do ich finalnego zaakceptowania. Mamy nadzieje na pozytywny finał tego wniosku i rozpoczęcie naboru na studia w zakresie Pielęgniarstwa jeszcze w nadchodzącym roku akademickim.

Pragnę w tym miejscu złożyć gorące podziękowania Panu Doktorowi Januszowi Sikorskiemu, Dyrektorowi Miejskiego Szpitala w Sandomierzu za wsparcie tej inicjatywy, wyrażenie zgody na udostępnienie specjalistycznego sprzętu i wyposażenia szpitala oraz kadry dydaktycznej do prowadzenia praktycznych zajęć ze studentami. Koniecznym jest podkreślenie, że szpital ten w ocenie współorganizatorów tego wniosku i kierunku studiów prezentuje nie tylko satysfakcjonujące warunki do studiowania ale także wysoki poziom europejski w zakresie specjalizacji kadr, wyposażenia aparaturowego, sprzętowego i jakości oraz poziomu metod terapii. Bez tego wsparcia nasze zamiary pozostawałyby w sferze życzeniowych marzeń. Dziękujemy za to serdecznie Panie Dyrektorze.

W zakończeniu pragnę poinformować również o realnej szansie rozpoczęcia studiów na kierunku Stosunki Międzynarodowe, których wniosek znajduję się w trakcie podobnej analizy w obrębie Ministerstwa Nauki i Szkolnictwa Wyższego w Warszawie.

Serdecznie zapraszam do studiowania w najlepszej uczelni licencjackiej naszego kraju (dwa dyplomy uzyskane w latach 2005, 2006) najbardziej przyjaznej studentom. Zapewniamy wysokospecjalistyczną kadrę naukowo-dydaktyczną , wszechstronną pomoc stypendialną i własny akademik. Studenci mogą rozwijać swoje zainteresowania na każdym polu: intelektualno-naukowym w licznych kołach naukowych; wolontariacie, a także kulturalnym, uczestnicząc w wielu imprezach studenckich i miejskich oraz uczestnicząc w zajęciach tańca towarzyskiego, pływania, gier zespołowych i siłownio.

Zapraszam do skorzystania z naszej oferty i podjęcia studiów w Naszej Uczelni.

        Prof. dr hab. Tadeusz Studziński

                      Rektor WSHP

Charakterystyka Uczelni

Wyższa Szkoła Humanistyczno-Przyrodnicza w Sandomierzu Studium Generale Sandomiriense powstała w 1995 r. Wysoki poziom dydaktyczny naszej Uczelni jest dobrze postrzegany w Kraju. W 2004 r. WSHP zajęła czwarte miejsce w ogólnopolskim rankingu niepaństwowych szkół wyższych dziennika Rzeczpospolita i miesięcznika Perspektywy, w edycji 2005 r. została oceniona jako druga uczelnia niepaństwowa w Polsce. Prawdziwy sukces WSHP odniosła w rankingu na  2006 rok, w którym została uznana jako najlepsza niepubliczna uczelnia licencjacka w Polsce
WSHP ściśle współpracuje z Uniwersytetem Marii Curie-Skłodowskiej. Większość kadry naukowo-dydaktycznej stanowią profesorowie i inni wykładowcy z UMCS. Dbałość o wysoki poziom kształcenia ujawniła się w pozytywnych ocenach poszczególnych kierunków studiów przez Państwową Komisję Akredytacyjną.
Uczelnia oferuje studentom studia licencjackie w trybie dziennym i zaocznym na dziewięciu kierunkach studiów. W ramach każdego z kierunków jest możliwość wyboru kilku specjalności bądź specjalizacji.wo. W lutym 2006 roku Uczelnia uzyskała zgodę MNiSW na uruchomienie nowego kierunku studiów, jakim jest PIELĘGNIARSTWO.

WSHP w różny sposób angażuje się w życie społeczne regionu. Jego przejawem jest:

• zorganizowanie Poradni Logopedycznej, w której pracownicy Uczelni bezpłatnie diagnozują i prowadzą terapię zaburzeń mowy;
• utworzenie Uniwersytetu III Wieku dla „nieco starszych studentów”;
• utworzenie Arboretum - jedynego ogrodu botanicznego w województwie świętokrzyskim posiadającego blisko 700 gatunków roślin.

WSH-P oferuje studentom:

• pomoc stypendialną;
• zakwaterowanie w Domu Studenckim „Figaro” zarówno dla studentów studiów dziennych jak i zaocznych;
• możliwość zdobywania wiedzy praktycznej;
• możliwość pogłębiania własnych zainteresowań w kołach naukowych działających na każdym z wydziałów;
• możliwość realizacji własnych pasji tanecznych w zespole Alma Dance

MISJA

Misją Wyższej Szkoły Humanistyczno-Przyrodniczej w Sandomierzu jest profesjonalne kształcenie wysoko wykwalifikowanych kadr zgodnie z potrzebami rozwijającej się gospodarki Kraju oraz jednoczącej się Europy.

WIZJA

Chcemy stworzyć uczelnię, która poprzez wysoką jakość działania w pełni satysfakcjonuje naszych studentów i pracowników:

• studentom, stwarza materialne i intelektualne warunki rozwoju oraz zdobywanie kwalifikacji zgodnych z potrzebami społecznymi,
• absolwentom, daje przygotowanie i  wsparcie umożliwiające znalezienie dobrej pracy,
• potencjalnym pracodawcom, zapewnia wartościowych pracowników,
• pracownikom uczelni, stwarza satysfakcjonujące warunki pracy i rozwoju oraz wsparcie realizacji badań naukowych,
• społeczności regionu, służy poprzez aktywny udział w rozwoju gospodarczym, regionalnym, i kulturalnym.

Władze

  REKTOR 
Prof. dr hab. Tadeusz Studziński

      WYDZIAŁ HUMANISTYCZNY 

DZIEKAN
  Dr Joanna Irek 

    WYDZIAŁ PRAWA I EKONOMII                                       

   DZIEKAN

Dr Grzegorz Lubeńczuk
 

 WYDZIAŁ PRZYRODNICZO-MATEMATYCZNY

  DZIEKAN

Prof. dr hab. Eligiusz Złotkiewicz
 

 KANCLERZ
mgr inż. Ewa Lachor

Senat

SENAT AKADEMICKI
Studium Generale Sandomiriense
Wyższej Szkoły Humanistyczno-Przyrodniczej w Sandomierzu

Rok akademicki 2009/2010

Rektor

Prof. dr hab. Tadeusz Studziński

Przedstawiciel Wydziału Humanistycznego

Prof. dr hab. Stanisław Grabias

Przedstawiciel Wydziału Prawa i Ekonomii

Prof. dr hab. Marian Zdyb

Stały Członek Senatu

Prof. dr hab. Józef Szymański

Dziekan Wydziału Humanistycznego

Dr Joanna Irek

Dziekan Wydziału Prawa i Ekonomii

Dr Grzegorz Lubeńczuk

Przedstawiciel młodszych pracowników naukowych

Dr Grażyna Grządziel

Prezes Towarzystwa Naukowego Sandomierskiego

Dr Ewa Kondek

Kierownik Pracowni Komputerowej

Mgr Maria Długosz-Kędziora

Przedstawiciel pracowników administracji

Mgr Bożena Zybała

Dyrektor Biblioteki Głównej

Mgr Krzysztof Grądziel

Samorząd Studencki

Michał Jakóbczyk

Jarosław Broda

Oraz:

Danuta Olejarz

Kanclerz

Mgr. inż. Ewa Lachor

Radca Prawny

Mecenas Czesława Bodio

Poczet rektorów

Trzy środowiska: Katolicki Uniwersytet Lubelski, Uniwersytet Warszawski
i Instytut Historii PAN w Warszawie ukształtowały osobowość twórczą Profesora Józefa Szymańskiego, w dwóch kolejnych, w Uniwersytecie Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie i Uniwersytecie Śląskim w Katowicach formował on innych. Środowisko w którym się kształcił i zdobywał rudymenty swojej wiedzy tworzyli historycy jego Alma Mater - Katolicki Uniwersytet Lubelski, wśród których należy wspomnieć przede wszystkim Mieczysława Żywczyńskiego, Andrzeja Wojtkowskiego i Jerzego Kłoczowskiego. To stąd wypłynęła inspiracja do podjęcia badań nad historią społeczno-religijną, nad dziejami Kościoła. Pierwsze prace poświęcił Profesor Szymański na rozpoznanie tych zjawisk związanych z miejscem swego urodzenia – Wojniczem, będącym siedzibą kolegiaty i archidiakonatu, aby następnie od historii regionalnej przejść do studiów nad kolegiatami i kapitułami na obszarze Małopolski i ostateczne całej Polski.

W roku 1958 ukończył studia a w 1964 roku obronił pracę doktorską o kanonikacie świeckich i formach pokrewnych, wykonaną na seminarium Aleksandra Gieysztora. W pięć lat później przedstawił pracę habilitacyjną, którą opublikował w postaci monografii i obronił w Uniwersytecie Warszawskim w 1969 roku. Podejmowała ona po raz pierwszy w naszej historiografii z pozoru mało wdzięczne pole obserwacji katalogów biskupich i opackich. Przyświecał temu zamierzeniu cel nadrzędny – możliwość przeniesienia tych badań na analogiczne katalogi w Polsce i tym samym wzbogacenia ubogiego zasobu źródeł do studiów nad polską elitą kościelną czasów monarchii wczesnopiastowskiej. Systematyczne zainteresowania biografistyką kościelną zostały więc poszerzone o zabytki polskie, a ich rezultatem była edycja katalogów biskupów krakowskich w szacownej serii Monumenta Poloniae Historica. W okresie żywego i twórczego poznawania i interpretowania dziejów Kościoła pojawił się w biografii naukowej Józefa Szymańskiego nie tyle nowy, co inny kierunek studiów, uprawiany przez badaczy nauk pomocniczych historii. Dzieło Nauki pomocnicze historii należy niewątpliwie do podstawowych osiągnięć pisarskich Józefa Szymańskiego. Podręcznik ten odpowiada potrzebom warsztatu studenta historii i historyka-badacza w zakresie klasycznych umiejętności krytyki źródeł, ale kieruje także uwagę na obszary pokrewne, przynależne do historii kultury artystycznej i duchowej w ogóle. Dwa tytuły profesorskie Józef Szymański otrzymał kolejno w latach 1980 i 1985.

Wątek związków naukowych Profesora Józefa Szymańskiego z Sandomierzem jest bogaty. Pionierskie badania nad instytucją zgromadzeń kanonickich zaprowadziły go tej ziemi, szczególnie bogatej w pamiątki przeszłości. Jej poświęconych jest kilkadziesiąt publikacji w bogatym dorobku naukowym Profesora. Zapoczątkował to dwoma ważnymi artykułami, opublikowanymi w 1965r.:Wczesnośredniowieczne kanonickie środowisko zawichojsko-sandomierskie i Kanonicy opatowscy w planach polityki ruskiej z przełomu XII i XIII w. Już w następnym roku wyszedł (ale nie na zawsze), poza triadę Sandomierz-Zawichost-Opatów, pracą Kanonicy świeccy narzędziem feudalnej organizacji włości kieleckiej biskupów krakowskich na przełomie XII i XIII wieku. Odtąd stolica obecnego województwa świętokrzyskiego zawdzięcza Jubilatowi kilka publikacji, m. in.: Kielce w średniowieczu, O źródłach do dziejów Kielc w średniowieczu, czy Metryka Kielecczyzny.

W jego bibliografii znajdziemy wypowiedzi na temat religii pogańskiej Słowian (w związku z Łysą Górą), Wiślicy i Szydłowa. Jest też szereg artykułów o kronikarzach szczególnie związanych z Sandomierzem: Wincentym Kadłubku i Janie Długoszu. Sporo miejsca poświęcił też sandomierskiej szkole kanonickiej. Na ziemi sandomierskiej rozpoczął realizację swojego własnego programu badań nad epigrafiką staropolską. Według tego wzoru, wypracowanego w ramach serii Corpus Inscriptionum Poloniae, ukazały się tomy m. in. obejmujące Kielce, Jędrzejów, Busko-Zdrój, Miechów, Pińczów, Włoszczowę, Końskie, Ostrowiec Świętokrzyski – wraz z regionami, w przygotowaniu jest tom poświęcony inskrypcjom sandomierskim.

Nadwiślański gród zawdzięcza Profesorowi wspaniałą inicjatywę z okazji 900-lecia pierwszej wzmianki źródłowej o Sandomierzu, jaką umieścił w swojej kronice Gall Anonim. Uroczystości z tym związane została ukoronowane w 1997 r. wykładami otwartymi dla mieszkańców Sandomierza oraz konferencją naukową w murach uczelni na temat Sedes regni principales. Materiały z tej konferencji zostały wydane drukiem i otrzymały pozytywne recenzje. Profesor jest autorem wielu edycji źródłowych i opracowań z obszaru epigrafiki, geografii historycznej, chronologii, kodykologii, sfragistyki, nauki o znakach władzy i prawa, historii historiografii oraz heraldyki, w tym dwóch herbarzy obejmujących herby średniowiecznego i szesnastowiecznego rycerstwa polskiego. Nie jest to jednak katalog zamknięty. Należy jeszcze dołączyć dzieje społeczne średniowiecznej Polski, ze szczególnym uwzględnieniem roli Kościoła, paleografię, prozopografię, biografistykę, metrologię, dyplomatykę, dydaktykę uniwersytecką.

Badając drogi zainteresowań naukowych Profesora, za naturalny fakt przyjmiemy jego obecność w szeregach Towarzystwa Naukowego Sandomierskiego. Nie jest to jednak członkostwo szeregowe. Fragmenty uchwał Zarządu Towarzystwa Naukowego Sandomierskiego z 19 grudnia 1994 i 5 stycznia 1995 r.: “Zarząd zleca prof. dr. hab. Józefowi Szymańskiemu prowadzenie spraw organizacyjnych związanych z powołaniem Wyższej Szkoły Humanistyczno-Przyrodniczej /Studium Generale Sandomiriense/”, “upoważnia do przygotowania wniosku o rejestrację wyższej uczelni w Sandomierzu”. Prof. Józef Szymański z wielką energią przystąpił do realizacji tych uchwał. Miesiąc później wygłaszając w Sandomierzu wykład Uniwersytet w kulturze współczesnej rozpoczął I cykl Wykładów Uniwersyteckich, który pozwolił społeczności Sandomierza przybliżyć ideę własnej Szkoły Wyższej. 13 czerwca 1995 r. wygłosił wykład Akademickie perspektywy Sandomierza.

Dzięki niezmierzonej operatywności Profesora, postulat okazał się rzeczywistością już 29 listopada 1995 r., zezwoleniem MEN na utworzenie Wyższej Szkoły Humanistyczno-Przyrodniczej. Dzień później Zarząd TNS powołał Go na Rektora Uczelni. W pełni ukazał się Jego talent w organizowaniu życia naukowego. Ogromne doświadczenie zdobyte na stanowisku Rektora UMCS, następnie dyrektora Instytutu Historii tej Uczelni, wzbogacone pracą w Katolickim Uniwersytecie Lubelskim, Uniwersytecie Śląskim i Polskiej Akademii Nauk oraz stażami zagranicznymi, pozwoliły Mu od podstaw zbudować sandomierską Alma Mater.

Jako pierwszy Rektor ukształtował jej programowy, naukowy i dydaktyczny profil, który przetrwał próbę czasu i jest podstawą ostatnich sukcesów. Jego zasługi na tym polu są powszechnie znane. Niewątpliwie pomocny w tej działalności był prestiż, jakim cieszy się w świecie nauki, jako autor kilkuset publikacji, w tym kilkudziesięciu książek, twórca nowoczesnych metod zdobywania wiedzy, kreator nowych nurtów badawczych.

Warto jednak przytoczyć Jego słowa wygłoszone na przełomie 1994/95r.: Pociąga mnie jedno, a mianowicie ta szansa, żeby stworzyć i ukształtować zupełnie nowy typ uniwersytetu – korzystniejszy społecznie, wychodzący naprzeciw XXI wieku. Ta szansa jawi się właśnie w Sandomierzu. Po upływie dekady, już w XXI wieku okazało się, że Jego wizja stała się realna, rozwija się nadal i inspiruje wszystkich zwolenników sandomierskiej idei uniwersyteckiej.

***

Urodził się 8 czerwca 1940 roku w Grabówce (dawne woj. tarnobrzeskie) w rodzinie chłopskiej. Po ukończeniu szkoły podstawowej zaczął uczęszczać do liceum ogólnokształcącego, najpierw w Lublinie (Liceum Biskupie) a potem w Toruniu.
Egzamin dojrzałości złożył w 1957 roku i we wrześniu tegoż roku zapisał się do Studium Nauczycielskiego w Lublinie, wybierając jako specjalizację biologię. W roku 1958 został przyjęty na kierunek biologia na Wydziale Biologii i Nauk o Ziemi UMCS. Pracę magisterską z zakresu geobotaniki wykonał pod kierunkiem prof. dr. hab. Józefa Motyki.
W czerwcu 1963 roku złożył egzamin magisterski i od października tegoż roku został zatrudniony w Zakładzie Botaniki Ogólnej jako asystent-stażysta.
W 1966 roku zmienił stan cywilny; żona Joanna, synowie Krzysztof Piotr i Tomasz Paweł.
Stopień doktora nauk przyrodniczych uzyskał 25 lutego 1970 roku na Wydziale Biologii i Nauk o Ziemi UMCS za pracę Badania nad udziałem grzybów wyższych w lasach bukowych i jodłowych na Roztoczu Środkowym, wykonaną pod kierunkiem prof. dr. hab. Jana Rydzaka. Habilitował się w czerwcu 1974 roku na podstawie rozprawy Studia nad grzybami z rzędu Taphrinales.
We wrześniu 1984 roku, decyzją Rady Państwa, otrzymał tytuł profesora nadzwyczajnego, a w marcu 1992 roku został powołany na stanowisko profesora zwyczajnego.

Zainteresowania naukowe prof. Sałaty koncentrują się na mikologii uprawianej pod kątem florystyki, taksonomii, ekologii i rozprzestrzenienia geograficznego grzybów (wielkoowocnikowych i mikroskopowych fitopatogenicznych). Kilka jego publikacji obejmuje również rośliny naczyniowe. Jest autorem lub współautorem 75 publikacji, w tym: 3 monografii książkowych, 15 rozpraw lub studiów, 3 rozdziałów w monografiach popularnonaukowych, 48 artykułów i komunikatów naukowych oraz 6 publikacji innego charakteru (wydawnictwo zielnikowe, przekład, recenzja, sprawozdanie z konferencji).

Pod jego kierunkiem wykonanych zostało 125 prac magisterskich. Był też promotorem 5 zakończonych przewodów doktorskich.

W latach 1980-1987 pełnił obowiązki kierownika Studium Podyplomowego w zakresie biologii, w latach 1981-1987 był prodziekanem, a w latach 1987-1990 dziekanem Wydziału Biologii i Nauk o Ziemi UMCS.

Od 1969 roku był członkiem Polskiego Towarzystwa Botanicznego. W latach 1969-1975 sekretarzem, w latach 1975-1980 członkiem zarządu, a w latach 1980-1989 przewodniczącym Lubelskiego Oddziału i członkiem Zarządu Głównego PTB. Ponadto był członkiem zwyczajnego Polskiego Towarzystwa Fitopatologicznego, Towarzystwa Naukowego Warszawskiego i Lubelskiego Towarzystwa Naukowego. W 1994 roku został powołany na członka Rady Redakcyjnej czasopisma “Acta Mycologica”. Był również członkiem Rady Naukowej Roztoczańskiego Parku Narodowego, Wojewódzkiej Komisji Ochrony Przyrody w Białej Podlaskiej i w Zamościu, a ponadto przewodniczącym analogicznego organu w Tarnobrzegu.

Za swą działalność został odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi (1979), Honorową Srebrną Odznaką Ligi Ochrony Przyrody (1981), Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1985) i Medalem 40-lecia PRL (1986). Dwukrotnie był wyróżniany nagrodą trzeciego stopnia Ministra (za rozprawę doktorską i habilitacyjną), a ponadto otrzymał nagrodę Sekretarza II Wydziału PAN (za monografię Erysiphales).

Od roku 1995 pełnił funkcję Dziekana Wydziału Przyrodniczego w Wyższej Szkole Humanistyczno-Przyrodniczej w Sandomierzu, a w latach 1998 - 1999 pełnił funkcję Rektora tej Uczelni.

***

Urodził się 6 grudnia 1940r. w Rawie Ruskiej; mgr biologii – BiNoZ, UMCS (1963); dr nauk przyrodniczych – Instytut Ekologii PAN (1972); dr hab. nauk biologicznych – BiNoZ, UMCS (1981); profesor nauk biologicznych – UAM Poznań (2002).

Praca zawodowa: stażysta – BiNoZ UMCS (1963-1964); doktorant – Zakład Ekologii PAN, Warszawa (1964-1968); Polski Związek Łowiecki – kierownik biura (urzędujący prezes) Zarządu Wojewódzkiego w Lublinie (1969-1972); asystent, adiunkt – Zakład Ochrony i Rekultywacji Gruntów Rolnych IUNG w Puławach (1972-1979); adiunkt – Zakład Ochrony Przyrody UMCS (1979-2000); docent (1979-1981); kierownik Zakładu Ochrony Przyrody (1981-1998); profesor nadzwyczajny UMCS (1985-2000); kierownik Studiów Doktoranckich z Biologii przy BiNoZ UMCS (1998-2000); Wydział Budownictwa i Ochrony Środowiska Politechniki Lubelskiej; Wyższa Szkoła Humanistyczno-Przyrodnicza w Sandomierzu; profesor WSHP (1996-2000); Rektor (1999-2000); profesor nadzw. WSP/UR (od 2000); profesor tytularny (od 2002); kierownik Zakładu Systematyki Roślin i Zwierząt (2000); Zakład Zoologii, wicedyrektor Instytutu Biologii i Ochrony Środowiska (2002-2004); organizator i kierownik Katedry Biosystematyki (2003-2005); dziekan organizator Wydziału Biologiczno-Rolniczego UR w Rzeszowie, obecnie kierownik Katedry Zoologii (2005). Staże naukowo-dydaktyczne-Uniwersytet im. I. Franki we Lwowie i Uniwersytet Leśno-Techniczny we Lwowie w latach 1982-1986; Uniwersytet Techniczny Karl-Marx-Stad (1982-1986).

Członkostwo: Komitet Ochrony Przyrody PAN – członek; Lubelskie Towarzystwo Naukowe – członek rzeczywisty; Towarzystwo Naukowe Sandomierskie – członek zarządu i przewodniczący sekcji przyrodniczej; Rzeszowskie Towarzystwo Naukowe – członek; PT Entomologiczne – członek; PT Ekologiczne; PT Inżynierii Ekologicznej; Rada Naukowa Poleskiego Parku Narodowego; Wojewódzka Komisja Ochrony Przyrody w Lublinie, Zamościu, Tarnobrzegu w latach 1985-2000.

Badania: faunistyka i ekologia (mrówki, pająki, ptaki), ekologia behawioralna, ornitologia, dobrostan zwierząt, ochrona środowiska, bioindykacja, ochrona przyrody.

Publikacja: 2 monografie, 46 artykułów recenzowanych, 6 opracowań książkowych, 1 skrypt akademicki, 15 innych, 1 recenzja pracy doktorskiej, 1 projektu badawczego, 6 recenzji wydawniczych, w tym 2 recenzje wydawnicze rozpraw habilitacyjnych. Najważniejsze publikacje: 1978: Les formis (Formicidae) de la zone poluee des Etablissements de L’ Azote de Puławy. Memor. Zool. 29, Warszawa; 1979: The effect of sulphur industry on epigeic and soil fauna. Memor. Zool. 32, Warszawa; 1980: Epigeal Fauna as a Bioindicator of Changes in Environment in Area of High Industrial Pressure. Bull. Acad. Pol. Sci. s.b., Warszawa; 1981: Zmiany wybranych elementów zoocenoz w agroekosystemach poddawanych silnej presji emisji przemysłowych, wyd. IUNGR (157), Puławy (rozprawa habilitacyjna); 1981: Nowe dla Wyżyny Lubelskiej gatunki pająków (Aranei). Annales UMCS, s. CXXXV, 20, Lublin; 1982: Ants (Formicidae) in the Agrocenoses Affected by Intensive Pressure of Industrial Emission. Annales UMCS. S.C.XXXVII 9, Lublin; (współautor) 1998: Environmental impact of emission from the Nitrogen Fertilizer Plant in Puławy, Poland. Int. Agrophysic, 12; (współautor) 2000: Ecology of the Polish-Ukrainian border area 2: Bioindication and monitoring of agro-ecosystems in industrial areas as exemplified by the work done at the site of the Nitrogen Plant, Puławy, Poland, Lublin 2000, 2; Z. Lorkiewicz, (red), Ekology of the Polish-Ukrainian border area 2; (współautor) 2000: Ekology of Forest Island, Weeds, diseases and insect pests of field crops in midfield woodlots, Bydgoszcz 2000, Bydgoszcz Uniwersity Press, J. Banaszak ed., Bydgoszcz 2000; 2004: Changes in the selected zoocoenoses in conditions of degradation and recultivation of ecosystems subjected to intensive industrial pressure. Ecological Questions 5/2004.

Promotor: 4 prac doktorskich, 236 magistrantów, 48 licencjatów oraz 32 magistrów w WSP/UR.

Nagrody i odznaczenia: Brązowy Medal PZŁ; Nagroda Dyrektora IUNG; Srebrny Krzyż Zasługi; Nagroda Ministra III st.; Medal KEN; Odznaka “Za zasługi dla Lubelszczyzny”; Medal :Zasłużony dla Transportu RP”.

Zainteresowania: turystyka, łowiectwo, wędkarstwo, kynologia.

***

Współpraca

WSH-P współpracuje z ośrodkami  takimi, jak:

Uniwersytet  Humanistyczno - Przyrodniczy im.  Jana Kochanowskiego w Kielcach.

1 czerwca 2009 r. w sali Ratusza Miejskiego w Sandomierzu SGS - Wyższa Szkoła Humanistyczno-Przyrodnicza podpisała porozumienie o współpracy naukowo-dydaktycznej z Uniwersytetem  Humanistyczno - Przyrodniczym Jana Kochanowskiego w Kielcach

Stowarzyszenie “Medycyna Polska”

Studium Generale Sandomiriense - Wyższa Szkoła Humanistyczno-Przyrodnicza w Sandomierzu zostałaprzyjęta w poczet członków Stowarzyszenia “Medycyna Polska” które jest koordynatorem Klastra “Medycyna Polska Południowy-Wschód”

Klaster powstał w 2007 roku, obecnie inicjuje i koordynuje wspólne przedsięwzięcia ponad dwudziestu pięciu podmiotów województw południowo-wschodniej części kraju województw: małopolskiego, podkarpackiego, lubelskiego, świętokrzyskiego oraz śląskiego. Dzięki kadrze wybitnych specjalistów Stowarzyszenie jest w stanie wdrażać nowatorskie w skali kraju rozwiązania w zakresie organizacji świadczeń usług medycznych oraz projektów o charakterze międzynarodowym, a także wspólnie pozyskiwać na ich finansowanie środki m. in. z Unii Europejskiej.

Wyższa Szkoła Ekonomii i Innowacji w Lublinie

Na początku czerwca 2007 r. została nawiązana współpraca z Wyższą Szkołą Ekonomii i Innowacji

w Lublinie. Porozumienie dotyczy organizacji studiów magisterskich (II stopnia) na kierunku Pedagogika

i Administracja.

Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie

WSH-P ściśle współpracuje z Uniwersytetem Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie. Większość kadry profesorskiej stanowią pracownicy naukowi UMCS.

Akademia Rolnicza w Lublinie

Wyższa Szkoła Humanistyczo-Przyrodnicza w Sandomierzu jest uczelnią otwartą na świat i korzystającą chętnie z doświadczeń środowisk, które przebyły już tworzenie ośrodka akademickiego. Takim środowiskiem, do którego sandomierska uczelnia odwołuje się, jest między innymi społeczność naukowa Akademii Rolniczej w Lublinie. Od początku funkcjonowania korzystaliśmy z możliwości kadrowych tej uczelni, co uwidaczniało się choćby w osobach organizujących zajęcia na kierunku ogrodnictwo, chociaż nie tylko. Zwieńczeniem dotychczasowych kontaktów jest podpisane porozumienie z Akademią Rolniczą w Lublinie. Zakłada ona pełną współpracę programową, umożliwia absolwentom studiów licencjackich z Sandomierza ukończenie studiów magisterskich prowadzonych przez AR oraz zakłada rozwój własnej kadry naukowej sandomierskiej uczelni w ramach prowadzonych studiów doktoranckich.

Uniwersytet Zachodnioczeski w Pilznie

W czwartek 23 maja 2002 r. w siedzibie Wyższej Szkoły Humanistyczno-Przyrodniczej w Sandomierzu odbyło się spotkanie z asystentami z Uniwersytetu Zachodnioczeskiego w Pilznie - dr Petrą Smržovą i dr Vilémem Knollem. Tematem spotkania było funkcjonowanie prywatnych uczelni w Czechach. Nasi Goście przedstawili zasady organizacji kształcenia na poziomie wyższym w uczelniach niepublicznych w Czechach. Wśród zagadnień poruszonych na spotkaniu były w szczególności kwestie dotyczące organizacji finansowania szkolnictwa niepublicznego, programów nauczania, odpowiedniego doboru kadr oraz jakości nauczania w tego typu uczelniach w Czechach. Pytania jakie były zadawane naszym Gościom dotyczyły przede wszystkim możliwości kształcenia się polskich studentów na uczelniach w Czechach i finansowania takiego pobytu (stypendia, inne formy pomocy materialnej). Goście zwiedzili także piękny Sandomierz, którego urok obiecali rozsławiać w swoim kraju. Warto podkreślić, że było to kolejne spotkanie w ramach współpracy obu Wydziałów z polskiej i czeskiej uczelni. Od tej pory studenci i wykładowcy sandomierskiej WSH-P uczestniczą w konferencjach naukowych organizowanych przez czeską uczelnię oraz goszczą na organizowanych przez siebie sesjach studentów i pracowników Uniwersytetu Zachodnioczeskiego.

Saint Michael’s College

Saint Michael’s College jest uczelnią prywatną ze Stanów Zjednoczonych. Dzięki podpisanemu porozumieniu o współpracy studenci naszej Uczelni mogą podejmować studia w Barlington (Vermont, USA). Po spędzonym za granicą semestrze lub roku wracają do sandomierskiej WSH-P.

Akademia Ostrogska 

Zostało podpisane porozumienie o współpracy między Uniwersytetem Narodowym "Akademia Ostrogska" a naszą Uczelnią. Umowa przewiduje prowadzenie wspólnych działań dydaktycznych, kulturalnych i naukowych. Warto dodać, że WSH-P jest pierwszą instytucją w Sandomierzu, która nawiązała kontakt z instytucją z Ostroga po podpisaniu aktu woli współpracy między obydwoma miastami w czerwcu bieżącego roku. Wówczas jednym z punktów programu pobytu gości z Ukrainy była wizyta w Studium Generale Sandomiriense, która zaowocowała podpisanym porozumieniem.